Przejdź do zawartości

Péter Pázmány

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Péter Pázmány
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Kraj działania

Węgry

Data i miejsce urodzenia

4 października 1570
Nagyvárad, ob. Oradea

Data i miejsce śmierci

19 maja 1637
Pozsony

Miejsce pochówku

Katedra św. Marcina w Bratysławie

Prymas
Okres sprawowania

1616–1637

Arcybiskup ostrzyhomski
Okres sprawowania

1616–1637

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1596

Nominacja biskupia

28 października 1616
arcybiskup Ostrzyhomia

Sakra biskupia

12 marca 1617

Kreacja kardynalska

19 listopada 1629
Urban VIII

Kościół tytularny

S. Girolamo dei Croati (degli Schiavoni)

Faksymile
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

12 marca 1617

Konsekrator

Melchior Klesl

Współkonsekratorzy

Pál Almásy
János Telegdy

Péter Pázmány (ur. 4 października 1570 w Nagyvárad (ob. Oradea), zm. 19 marca 1637 w Pozsony (ob. Bratysława) – węgierski duchowny katolicki, arcybiskup metropolita ostrzyhomski, prymas Węgier i kardynał; kontrreformator, teolog i filozof. Początkowo przebywał w Krakowie, następnie uczył się w Wiedniu i studiował teologię w Rzymie.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1635 założył w Nagyszombat (obecnie Trnawa) katolicką uczelnię - Uniwersytet Trnawski - z której później powstał Uniwersytet im. Loránda Eötvösa w Budapeszcie. W latach 1921–1950 uczelnia nosiła jego imię. W 1950 został od niej odłączony Wydział Teologii, z którego powstał Katolicki Uniwersytet Pétera Pázmánya.

Pázmány podjął pierwsze starania o beatyfikację męczenników koszyckich. Polecił on swemu wikariuszowi, biskupowi Waradynu Emerykowi Lósyemu zebranie świadków i spisanie od nich świadectw pod przysięgą[1]. Po zebraniu zeznań od świadków w informacyjnym procesie przedwstępnym stwierdzono, iż męczennicy ponieśli śmierć wyłącznie w wyniku wyznawania wiary katolickiej[1]. W listach z września 1628 roku arcybiskup Pázmány poinformował papieża Urbana VIII o coraz szerszym kulcie oddawanym trzem duchownym i poprosił o beatyfikację[2][1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Poplatek 2006 ↓, s. 67.
  2. Drzymała 1986 ↓, s. 119.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Hagiografia polska, tom II, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań 1972
  • o. Kazimierz Drzymała SJ: Błogosławiony Melchior Grodziecki. W: o. Joachim Roman Bar OFMConv.: Polscy Święci. T. 6. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej, 1986, s. 108–124.
  • o. Jan Poplatek: Św. Melchior Grodziecki. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2006, s. 81, seria: Wielcy Ludzie Kościoła. ISBN 83-7318816-9.